12. Oto Mądrość
Po odśpiewanym hymnie Chwała na wysokości oraz odmówionej kolekcie, następują czytania z Pisma Świętego. Zasadniczo Eucharystia dzieli się na dwie części: na liturgię Słowa oraz liturgię eucharystyczną. Są one także nazywane stołem Słowa oraz stołem Chleba.
11. Kapłan i Pośrednik
Obrzędy wstępne mszy świętej kończy modlitwa, która jest nazywana kolektą. Słowo to pochodzi od łacińskiego wyrazu colligere, który oznacza „zbierać”. Popatrzmy, co się dzieje w czasie tej modlitwy i dlaczego otrzymała ona taką nazwę. Zaczyna się ona od wezwania Módlmy się, które wypowiada celebrans i po którym zapada chwila ciszy. Jest to moment, kiedy w sercu możemy przedstawić Bogu nasze intencje, sprawy, z którymi przyszliśmy na Eucharystię. Jest to także moment, w którym wspominamy intencję, w której sprawowana jest dana msza święta. Tak jak mówiliśmy sobie o tym wcześniej, nie jest to tylko intencja księdza, ale całego zgromadzenia, nas wszystkich.
10. Hymn o Tysiu
Hymn „Chwała na wysokości Bogu”, który w niedzielę i święta śpiewamy po akcie pokuty jest najstarszym hymnem Kościoła. Zaczyna się od słów, które aniołowie skierowali do pasterzy w noc narodzin Syna Bożego w Betlejem: „Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli”.
List od misjonarza – rekolekcjonisty
Wrocław, 17.02.2023 r.
Bracia i siostry,
mieszkańcy parafii Miłosierdzia Bożego w Oławie!
«Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem, przez post i płacz, i lament» (Jl 2, 12) – tymi słowami w Środę Popielcową co roku wzywani jesteśmy przez proroka Joela do rozpoczęcia czasu Wielkiego Postu, czasu nawrócenia. Nawrócenie to jedno z najważniejszych zadań, jakie Bóg stawia w naszym życiu. Nawrócenie jest odpowiedzią chrześcijanina na zło, na przemoc, na grzech, który panoszy się dookoła. Zaniepokojeni wieściami zza bliższej i dalszej granicy, umęczeni troskami codziennego dnia, przejęci pustoszejącymi kościołami – podejmijmy wielkie dzieło nawrócenia. Rozpocznijmy wspólnie w Środę Popielcową Misje Święte, które będą dla nas czasem słuchania Słowa Bożego – Słowa, które “rozdziera serca” (Jl 2, 13), czyniąc z nich “żyzną glebę” (Mk 4, 8), Słowa, które “rani i leczy” (Oz 6, 1).
PLAN MISJI ŚWIĘTYCH
Misje święte w Parafii Miłosierdzia Bożego w Oławie – 22-26 lutego 2023
Prowadzi o. Roch Dudek OFM
7:00 – środa, czwartek, piątek i sobota – Msza święta bez nauk rekolekcyjnych
22.02 – ŚRODA POPIELCOWA
Podziękowanie o. Jean Paul Tine sss
Księdz Proboszcz Zbigniew,Księdz Paweł,Księdz Michał,Drodzy wierni z Parafii „Miłosierdzia Bożego” w Oławie,Zabierz siebie. Warsztaty o podejmowaniu decyzji.
W każdej decyzji najważniejszym argumentem “za” lub “przeciw” jesteśmy my sami. To, co już wiemy o sobie i to, co zaczynamy odkrywać. Nasze wartości, doświadczenia, marzenia, potrzeby…„Zabierz siebie” to warsztat, dla osób pełnoletnich, które chcą bardziej poznać siebie oraz narzędzia służące podejmowaniu decyzji i w oparciu o tę wiedzę uczyć się dokonywania wyborów.o. Jean Paul Tine w naszej parafii.
Ojciec Jan Paweł Tine pochodzi z Senegalu jest zakonnikiem ze Zgromadzenia Księży od Najświętszego Sakramentu. Zgromadzenie zostało założonego przez św. Piotra Juliana Eymarda we Francji, w Senegalu jest ich Prowincja. Ojciec jest na Misji w małym państwie zachodniej Afryki, w Gwinei Bissau, w miejscowości Ingoré. Ojcowie (Jan Paweł, Bernard i Abraham) prowadzą Parafię oraz rozbudowują szkołę gimnazjalną, aby młodzież rozwijała się, odkrywała cele, by nie angażowała się w handel narkotyków – bardzo tutaj rozpowszechniony. W Parafii Ojcowie mają pragnienie i starają się rozszerzać Kult Miłosierdzia Bożego.
9. śpiew pełen mocy
Znamy już wszystkie cztery formy aktu pokuty. Po pierwszej i drugiej formie następują wezwania do Chrystusa Pana. Śpiewamy wszyscy: „Panie zmiłuj się nad nami, Chryste zmiłuj się nad nami, Panie zmiłuj się nad nami”. Wezwania te pochodzą z greckiego zawołania „Kyrie eleison”.
8. To co małe i to co wielkie
Do obrzędów wstępnych liturgii mszy świętej należy także akt pokuty. Sam akt poprzedza wezwanie „Uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzeszni” wypowiadane przez celebransa. To wezwanie podpowiada nam, że sam akt nie jest tylko wyznaniem grzechów, ale jest przede wszystkim uznaniem naszej grzeszności. Choć na pierwszy rzut oka wydają się być to dwie takie same rzeczywistości, to jednak zasadniczo różnią się one od siebie. Grzechy wyznajemy przed Bogiem w sakramencie pojednania, czyli podczas spowiedzi.
