• List od misjonarza – rekolekcjonisty

    Wrocław, 17.02.2023 r. 

    Bracia i siostry, 

    mieszkańcy parafii Miłosierdzia Bożego w Oławie! 

    «Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem, przez post i płacz, i lament» (Jl 2, 12) – tymi słowami w Środę Popielcową co roku wzywani jesteśmy przez proroka Joela do rozpoczęcia czasu Wielkiego Postu, czasu nawrócenia. Nawrócenie to jedno z najważniejszych zadań, jakie Bóg stawia w naszym życiu. Nawrócenie jest odpowiedzią chrześcijanina na zło, na przemoc, na grzech, który panoszy się dookoła. Zaniepokojeni wieściami zza bliższej i dalszej granicy, umęczeni troskami codziennego dnia, przejęci pustoszejącymi kościołami – podejmijmy wielkie dzieło nawrócenia. Rozpocznijmy wspólnie w Środę Popielcową Misje Święte, które będą dla nas czasem słuchania Słowa Bożego – Słowa, które “rozdziera serca” (Jl 2, 13), czyniąc z nich “żyzną glebę” (Mk 4, 8), Słowa, które “rani i leczy” (Oz 6, 1). 

  • PLAN MISJI ŚWIĘTYCH

    Misje święte w Parafii Miłosierdzia Bożego w Oławie – 22-26 lutego 2023

    Prowadzi o. Roch Dudek OFM

     

    7:00 – środa, czwartek, piątek i sobota – Msza święta bez nauk rekolekcyjnych

     

    22.02 –  ŚRODA POPIELCOWA  

  • Zabierz siebie. Warsztaty o podejmowaniu decyzji.

    W każdej decyzji najważniejszym argumentem “za” lub “przeciw” jesteśmy my sami. To, co już wiemy o sobie i to, co zaczynamy odkrywać. Nasze wartości, doświadczenia, marzenia, potrzeby…
    „Zabierz siebie” to warsztat, dla osób pełnoletnich, które chcą bardziej poznać siebie oraz narzędzia służące podejmowaniu decyzji i w oparciu o tę wiedzę uczyć się dokonywania wyborów.
  • o. Jean Paul Tine w naszej parafii.

    Ojciec Jan Paweł Tine pochodzi z Senegalu jest zakonnikiem ze Zgromadzenia Księży od Najświętszego Sakramentu. Zgromadzenie zostało założonego przez św. Piotra Juliana Eymarda we Francji, w Senegalu jest ich Prowincja. Ojciec jest na Misji w małym państwie zachodniej Afryki, w Gwinei Bissau, w miejscowości Ingoré. Ojcowie (Jan Paweł, Bernard i Abraham) prowadzą Parafię oraz rozbudowują szkołę gimnazjalną, aby młodzież rozwijała się, odkrywała cele,  by nie angażowała się w handel narkotyków – bardzo tutaj rozpowszechniony. W Parafii Ojcowie mają pragnienie i starają się rozszerzać Kult Miłosierdzia Bożego.

  • 9. śpiew pełen mocy

       Znamy już wszystkie cztery formy aktu pokuty. Po pierwszej i drugiej formie następują wezwania do Chrystusa Pana. Śpiewamy wszyscy: „Panie zmiłuj się nad nami, Chryste zmiłuj się nad nami, Panie zmiłuj się nad nami”. Wezwania te pochodzą z greckiego zawołania „Kyrie eleison”.

  • 8. To co małe i to co wielkie

       Do obrzędów wstępnych liturgii mszy świętej należy także akt pokuty. Sam akt poprzedza wezwanie „Uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzeszni” wypowiadane przez celebransa. To wezwanie podpowiada nam, że sam akt nie jest tylko wyznaniem grzechów, ale jest przede wszystkim uznaniem naszej grzeszności. Choć na pierwszy rzut oka wydają się być to dwie takie same rzeczywistości, to jednak zasadniczo różnią się one od siebie. Grzechy wyznajemy przed Bogiem w sakramencie pojednania, czyli podczas spowiedzi.

  • 7. Wspólna sprawa

       Każda eucharystia jest sprawowana w czyjejś intencji. Co to oznacza? Zaraz po wezwaniu „Pan z wami”, które uświadamia nam obecność Jezusa pośród nas, następuje chwila, kiedy celebrans może podać intencję, w której modlimy się w czasie mszy świętej.

  • 6. Pan z nami

       Początek Eucharystii składa się z tak zwanych obrzędów wstępnych. Po procesji, pocałunku ołtarza i znaku krzyża przewodniczący liturgii wypowiada słowa „Pan z wami”, na co zgromadzenie odpowiada: „I z duchem twoim”. W średniowieczu wiązano te słowa ze słowami które Booz, mąż biblijnej Rut, kieruje do żniwiarzy, kiedy spotyka ich przy pracy na polu. Mówi wtedy do nich: „Niech Pan będzie z wami”, a oni mu odpowiadają: „Niech błogosławi tobie Pan”. W tym kontekście pozdrowienie, które słyszymy na początku mszy świętej jest wezwaniem dla nas wszystkich do pracy na roli Pańskiej. Są one także wezwaniem wobec nas do wykonania dzieła jakim jest liturgia, która po grecku znaczy „czyn ludu”.

  • 5. Kapłani Boga

       Po pocałunku ołtarza, celebrans podchodzi do katedry, czyli miejsca przewodniczenia i razem z całym zgromadzeniem czyni znak krzyża wypowiadając słowa: „W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. Ten znak i wypowiadane z nim słowa mają potrójne znaczenie: