Parafia Miłosierdzia Bożego w Oławie

   „I zmartwychwstał trzeciego dnia, jak oznajmia Pismo”. To wydarzenie z życia Jezusa Chrystusa rzuca największe wyzwanie ludzkiemu światu. O ile jego narodziny, życie i śmierć przez ukrzyżowanie są poświadczone przez źródła pozabiblijne, tak o wydarzeniu zmartwychwstania ówcześni kronikarze i historycy milczą. Nie ma bezpośrednich dowodów wskazujących, że Jezus sam powstał z martwych i kłóci się to z naszym ludzkim doświadczeniem.

   Wcielenie Boga jest początkiem wydarzeń zbawczych, które dokonały się przez Syna Bożego, Jezusa Chrystusa. W dalszej części wyznania wiary stwierdzamy, że ten, który stał się Człowiekiem został umęczony, ukrzyżowany i pogrzebany, wszystko to stało się w konkretnym historycznym czasie, kiedy prokuratorem Judei był Poncjusz Piłat. Ukrzyżowanie było najbardziej haniebną śmiercią w starożytnym świecie. Była to kara przewidziana jedynie dla niewolników.

   Po przerwie wakacyjnej wracamy do komentarzy wyjaśniających poszczególne elementy eucharystii. W naszej wędrówce przez gesty, słowa, znaki i symbole zatrzymaliśmy się na drugim artykule wyznania wiary, które wypowiadamy w czasie każdej niedzielnej eucharystii zaraz po wygłoszonej przez celebransa homilii, czyli wyjaśnieniu usłyszanego Bożego słowa. Drugi artykuł wyznania wiary opowiada kim jest Pan nasz, Jezus Chrystus. Tak jak i pierwszy artykuł wyznania wiary, który dotyczy Boga Ojca, tak i drugi jest podzielony na teologię oraz ekonomię, to znaczy opowiada kim dana osoba Trójcy Świętej jest (to jest teologia) oraz w jaki sposób objawia się w ludzkim życiu i co czyni dla człowieka (to jest ekonomia).

   W drugim artykule wyznania wiary kierujemy swoją uwagę na drugą Osobę Bożą. Jest nim syn Ojca Stworzyciela. Jednak zanim nastąpi wyznanie wiary w Syna, którym jest Jezus Chrystus, to z całą mocą stwierdzamy, że jest On „jednym Panem”. Tym samym, którym jest jeden Bóg. Mówimy: „I w jednego PANA, Jezusa Chrystusa, Syna Bożego jednorodzonego”.

   W wyznaniu wiary, wypowiadanym każdej niedzieli w czasie eucharystii, nazywamy Boga Ojcem i dodajemy, że jest On wszechmogącym Stworzycielem nieba i ziemi. Jest to cytat z pierwszego zdania Pisma Świętego. Tam w księdze Rodzaju czytamy, że „na początku Bóg stworzył niebo i ziemię”.

   Tajemnica Trójcy Świętej, którą wyznajemy w czasie Eucharystii w wyznaniu wiary wypowiadanym po kazaniu, jest centralną prawdą wiary chrześcijaństwa. Wszystkie prawdy, którymi żyje Kościół, od tej jednej, naczelnej prawdy wpływają i ku niej także zmierzają. Nasze wyznanie wiary rozwija tę tajemnicę w opowieść o trzech Osobach Boskich: Ojcu, Synu i Duchu Świętym. Każda z tych trzech części opowieści dotyczy kolejnej Osoby Boskiej w jej teologii, czyli opowieści kim ta Osoba jest w swojej istocie oraz w jej ekonomii, czyli co ta Osoba uczyniła w historii zbawienia.

   Ostatnim akordem liturgii Słowa jest Credo, czyli wyznanie wiary, które śpiewa lub recytuje cała wspólnota. Właśnie usłyszeliśmy Słowo, które kieruje do nas nasz Pan i to Słowo zawsze domaga się odpowiedzi.

   Wiemy już, że w czasie eucharystii czytamy teksty Pisma Świętego wzięte ze Starego oraz Nowego Testamentu. W Dziejach Apostolskich, w księdze, która jest w Nowym Testamencie zaraz po ewangeliach, czytamy taką opowieść: