17. Ten, który jest Ojcem

   Tajemnica Trójcy Świętej, którą wyznajemy w czasie Eucharystii w wyznaniu wiary wypowiadanym po kazaniu, jest centralną prawdą wiary chrześcijaństwa. Wszystkie prawdy, którymi żyje Kościół, od tej jednej, naczelnej prawdy wpływają i ku niej także zmierzają. Nasze wyznanie wiary rozwija tę tajemnicę w opowieść o trzech Osobach Boskich: Ojcu, Synu i Duchu Świętym. Każda z tych trzech części opowieści dotyczy kolejnej Osoby Boskiej w jej teologii, czyli opowieści kim ta Osoba jest w swojej istocie oraz w jej ekonomii, czyli co ta Osoba uczyniła w historii zbawienia.

   Pierwszą Osobą wymienioną w Credo, czyli naszym wyznaniu wiary, jest Ojciec. To jest pierwsza prawda o Bogu, w którego wierzymy. Prawda, że Bóg jest Ojcem. Każdy z nas głośno wypowiada na początku Credo: „Wierzę w Boga, OJCA”. I to nie jest tak, że Bóg j e s t  j a k ojciec. Nie. Bóg j e s t Ojcem. Jest nazywany Ojcem już w Starym Testamencie w Księdze Powtórzonego Prawa oraz u proroka Malachiasza. Pierwszym argumentem za Jego ojcostwem jest fakt, że wszystkich nas stworzył, prorok Izajasz pisze: „A przecież Ty Boże jesteś naszym Ojcem, a my gliną, Ty jesteś garncarzem, a my dziełem rąk Twoich”. Bóg przez stworzenie jest początkiem każdego człowieka, tak jak rodzic przez zrodzenie jest początkiem każdego dziecka. Drugim argumentem za Bożym ojcostwem jest Boża deklaracja w Księdze Wyjścia, że Izrael jest Jego synem pierworodnym. Izrael stał się synem Boga przez wybranie, czyli przez adopcję. To Boże wybraństwo zostało w Chrystusie rozciągnięte na wszystkich ludzi.
   W Starym Testamencie obraz Boga Ojca jest jeszcze niewyraźny, dużo silniejszy jest obraz Boga Króla czy Boga Pasterza. Dopiero wraz z przyjściem Jezusa zostaje nam ukazane wyraźne oblicze Boga Ojca. Kiedy w pismach Starego Testamentu Boga nazywa się Ojcem tylko kilkakrotnie, to Jezus nazywa Boga Ojcem: w ewangelii Marka 4 razy, w ewangelii Mateusza 43 razy, w ewangelii Łukasza 15 razy i w ewangelii Jana 109 razy, razem aż 171 razy! Skąd ta zmiana? To nie jest żadna zmiana, to jest rzeczywistość zawsze obecna, ale dopiero teraz objawiona przez Syna – Jezusa. Syn nie może mówić do ojca inaczej niż ojcze lub tato. Jezus jest Synem Boga, więc może się zwracać do niego Ojcze, ale powstaje pytanie – dlaczego poleca nam robić to samo? Jeżeli ktoś mi mówi, że jego ojciec jest moim ojcem, to ten kto mi to mówi jest dla mnie bratem! Autor Listu do Hebrajczyków pisze: „Z tej to przyczyny nie wstydzi się nazwać ich braćmi swymi, mówiąc: Oznajmię imię Twoje braciom moim, pośrodku zgromadzenia będę Cię wychwalał”. Bóg staje się Ojcem dla nas przez swojego Syna, który stał się dla nas bratem przez swoje wcielenie.
   To jest najważniejsze prawda płynąca z wyznania, że Bóg jest Ojcem, mianowicie, że jeżeli On jest moim Ojcem, to ja jestem Jego dzieckiem, córką lub synem. A jeżeli ja jestem córką lub synem Ojca, który jest także Ojcem Jezusa – Syna Bożego, to znaczy, że Jezus jest moim bratem. Początek wyznania wiary oprócz tego, że wprowadza nas w tajemnicę Trójcy Świętej, to także wprowadza nas w tajemnicę życia w rodzinie Boga.