36. Tajemnica wiary

   Prefacja, o której wspominaliśmy ostatnio, a która zaczyna się od słów: „Zaprawdę godne to i sprawiedliwe” jest pierwszą częścią modlitwy eucharystycznej, która występuje w pięciu różnych wariantach. Każda modlitwa eucharystyczna obejmuje: prefację, śpiew Święty, Święty, modlitwy przeistoczenia, modlitwę po przeistoczeniu, wielką doksologię oraz uroczyste Amen. Chociaż warianty modlitwy eucharystycznej różnią się swą budową i tekstem, to jednak ich treść przed przeistoczeniem łączy opowieść o historii zbawienia.

Słyszymy, że to Bóg jest Stwórcą wszelkich rzeczy, to On przez swoje Słowo stworzył świat z niczego, ponieważ tego stworzenia chciał. Ukoronowaniem stworzenia jest człowiek, który zyskał w Bożych oczach szczególną wartość, ponieważ Bóg stworzył go na swój obraz i podobieństwo. Jednak ludzka natura obdarzona przez swego Stwórcę wolnością, obróciła tę wolność przeciwko swemu Bogu i popadła w grzech, który doprowadził człowieka do śmierci. Bóg nie chcąc, aby śmierć panowała nad światem, zesłał na świat swojego Syna, który przyjął ludzkie ciało z Miriam z Nazaretu w Galilei i stał się człowiekiem, jak każdy z nas. Wcielił się po to, aby nas odkupić i zbawić, a dokonało się to przez krzyż, na którym oddał swoje życie za życie świata. Jednak nie pozostał w ramionach śmierci, lecz powstał z martwych odzyskując życie, które złożył w ofierze. Przez swoją śmierć i zmartwychwstanie pokonał śmierć i dał życie wszystkim, którzy wierzą w imię Jego.     

   Dlaczego na każdej mszy w czasie modlitwy eucharystycznej wspominamy te wszystkie wydarzenia? Ponieważ każda eucharystia zabiera nas i czyni uczestnikami tych wszystkich wydarzeń. W jakiś przedziwny sposób to, co się wydarzyło dwa tysiące lat w ziemi Izraela, staje się naszym udziałem. I dzieje się to nie tylko w takim znaczeniu, że jesteśmy obserwatorami tych wydarzeń, lecz eucharystia prowadzi nas w głąb w taki sposób, że to my razem z Chrystusem umieramy i zmartwychwstajemy. Jak to jest możliwe?

   Staje się to dostępne dla nas przez sakrament chrztu, który włączył nas do Kościoła, który jest, jak pisze św. Paweł, Ciałem Chrystusa. To chrzest jednoczy nas z Nim tak, że stajemy się z Nim jednym lub mówiąc jeszcze inaczej: wchodzimy z Bogiem w komunię. Będąc częścią Ciała Chrystusa uczestniczymy we wszystkim w czym uczestniczyło i uczestniczy Jego Ciało. Ta prawda wymyka się naszym zmysłom i naszemu rozumowi, stąd nie dziwmy się kiedy po przeistoczeniu celebrans zwraca się do wszystkich zgromadzonych słowami: „Tajemnica wiary”, na co cała wspólnota odpawiada, że Chrystus umarł, Chrystus zmartwychwstał i Chrystus powróci. A my razem z Nim.