18. Wszechmogący w miłości
W wyznaniu wiary, wypowiadanym każdej niedzieli w czasie eucharystii, nazywamy Boga Ojcem i dodajemy, że jest On wszechmogącym Stworzycielem nieba i ziemi. Jest to cytat z pierwszego zdania Pisma Świętego. Tam w księdze Rodzaju czytamy, że „na początku Bóg stworzył niebo i ziemię”.
To zdanie jest przykładem typowo starożytnego sposobu opisywania rzeczywistości. W czasie, gdy powstawała Biblia niebo i ziemia były krańcami rzeczywistości, które mógł dostrzec człowiek, zatem wyznaczały one granice świata. Powiedzieć, że Bóg stworzył niebo i ziemię, znaczy że stworzył wszystko, cały świat. Bóg jest początkiem każdej rzeczywistości, kolejne zdanie wyznania wiary mówi nam, że Bóg jest Stworzycielem „wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych”.
Nasza wiara w Boga, który jest wszechmogący i jest Stworzycielem odpowiada na podstawowe pytania ludzkości: Skąd pochodzimy? Dokąd idziemy? Co jest początkiem świata? Jaki jest cel istnienia tego, co istnieje? Pytania o początek i cel są ze sobą ściśle związane. Jeśli początkiem świata jest Bóg, to także celem świata będzie Bóg. Wszystko od Niego wychodzi i ku Niemu zmierza. Stworzenie zawsze pozostanie w pewnej mierze dla człowieka tajemnicą. Nadal też budzi w ludziach zachwyt i jest potwierdzeniem Bożej wszechmocy. Kiedy patrzę na nieogarnione niebiosa dające ożywczy deszcz, potężną ziemię, która mnie karmi, piękne rośliny, zmyślne zwierzęta i kiedy pomyślę, że to wszystko jest dziełem Boga Ojca, to budzi się we mnie zdumienie, jak bardzo potężny musi być ten, który jest tego stwórcą.
Kościół od początku jednak naucza, że pierwszym doświadczeniem Bożej wszechmocy przez człowieka jest miłosierdzie, którego Bóg udziela nam obficie. Tylko Bóg wszechmogący potrafi dobrowolnie odpuszczać grzechy tym, których stworzył jako dobrych i bezgrzesznych, a którzy przez swoje nieposłuszeństwo sprowadzili na całe stworzenie zło i cierpienie. Chociaż Biblia zaczyna się od opisu stworzenia, to jednak pierwszymi tekstami biblijnymi, które powstały, były teksty opowiadające o tym, jak Bóg wyzwala Izraela z niewoli. Bóg najpierw objawia się jako wszechmocny Wyzwoliciel, a później dopiero jako wszechmocny Stworzyciel. To wszechmoc objawiona w miłości jest pierwszym doświadczeniem Bożej wszechmocy, jakiej doświadcza człowiek. Bóg, który stwarza świat, wciąż ten świat utrzymuje w istnieniu i się o niego troszczy. Nie zgadza się na cierpienie i zło, które wdarło się do Jego stworzenia i dlatego decyduje się na kolejny krok, który potwierdza jego wszechmoc – staje się człowiekiem, aby ludzi zbawić. Tylko wszechmogący Bóg może uniżyć samego siebie i przyjąć postać ludzką, aby w ten sposób okazać swoją miłość i przynieść wyzwolenie tym, którzy pogubili się w swojej wolności i odwrócili się od Tego, który jest ich początkiem i celem.
