38. Ludzie jednej krwi

   W słowach ustanowienia eucharystii, które są wypowiadane w czasie przeistoczenia, słyszymy: „Bierzcie i pijcie z niego wszyscy: To jest bowiem kielich Krwi mojej nowego i wiecznego przymierza”. Słyszymy, że przez przelanie swojej Krwi Chrystus ustanawia nowe przymierze. Wypada w tym miejscu siebie zapytać: co jest starym przymierzem, skoro w tym miejscu jest mowa o nowym?

   Słowa o kielichu, które słyszymy są bardzo podobne do słów, które wypowiedział Mojżesz pod górą Synaj: „Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami”. Wypowiadał te słowa, kiedy kropił krwią zebrany lud. Był to moment, kiedy po wyjściu z Egiptu cały lud Izraela przeszedł cudownie przez Morze Czerwone i stanął u stóp świętej góry Synaj. Tam Bóg przez nadanie prawa zawarł z Izraelem przymierze, które symbolicznie dokonało się przez złożenie ofiar ze zwierząt i ich krwią pokropienie ludzi oraz ołtarza, który symbolizował Boga. W ten sposób Izrael i Bóg stali się zjednoczeni jedną krwią, możemy powiedzieć, że symbolicznie stali się krewnymi.

  To właśnie do tego wydarzenia odwołuje się Jezus wypowiadając słowa o „kielichu Krwi nowego przymierza”. Pierwsze przymierze było wielokrotnie łamane przez lud Izraela, kiedy odwracał się od Boga ku bożkom kanaanejskim. Było ono rzeczywistością zewnętrzną wobec ludzkiego serca, jego istotę stanowiło prawo zapisane na kamiennych tablicach oraz krew zwierząt ofiarnych. Nowe przymierze, które zawiera z całą ludzkością Chrystus, jest skierowane do ludzkiego wnętrza i dokonuje się w ludzkim sercu. Istotę tego przymierza zapowiada prorok Jeremiasz: „Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – kiedy zawrę z domem Izraela nowe przymierze. Nie takie jak przymierze, które zawarłem z ich przodkami, kiedy ująłem ich za rękę, by wyprowadzić z ziemi egipskiej. To moje przymierze złamali, mimo że byłem ich mężem – wyrocznia Pana. Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach – wyrocznia Pana: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercach. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi ludem”.

   Jezus przez przelanie swojej Krwi na wzór przelania krwi przez Mojżesza ustanawia nowe przymierze. Także, jak przy pierwszym przymierzu, daje prawo. Nowe prawo Jezusa nie jest już jednak jak poprzednie zapisane na kamiennych tablicach, lecz na ludzkim sercu. Zostaje wpisane w głębiny naszego jestestwa. Także krew, która jest przelana na znak nowego przymierza, nie pozostaje na zewnątrz człowieka, lecz jest przez nas wypijana. W ten sposób Krew Jezusa wchodzi w nasz krwiobieg. W eucharystii stajemy się razem z Jezusem ludźmi jednej krwi, już nie symbolicznie, lecz realnie. Jesteśmy jego siostrami i braćmi.